موی تای یکی از جذابترین و بارز ترین هنر های رزمی و روش
دفاع از خود می باشد که در آن به بهترین شکل از ضربات(مشت ، آرنج ، زانو
و پا) استفاده می شود .
{توضیحات کامل}
موی تای یا به بیانی دیگر (بوکس تایلندی) که در زبان انگلیسی (تای بوکسینگ ) نامیده می شود ، هنر رزمی و ملی کشور تایلند بوده و بعنوان بخش ضروری فرهنگ مردم تایلند از دوران کهن بر جا مانده است و قدمت آن با تاریخچه مردم (تای) آمیخته شده است .
قرنها پیش قبیله ای به نام (تای) از سلطنت پادهشاهی (تای مونگ یا تای موآنگ ) قبل از روره بودا در سرزمین حاصلخیزی که در دو سمت رود (هوآنگ هو ) و رود (یانگ تسه) در (سچوان) ، (هوپه) در جنوب چین قرار داشت ، ساکن شدند که همواره برای زنده ماندن و حفظ خانواده ، طایفه خود و. . . مداوم در حال جنگ بودند .
و در آن زمانها بود که مردم تای مورد هجوم سخت قرار گرفتنه و
به سمت جنوب مهاجرت کردند ومدتی بد در آنجا نیز مورد حمله غیر بومیان و
وحشیان قرار گرفتند و اموال خود را از دست دادند . امی به زنده ماندن در
چنین شرایطی و احساس نیاز به حفاظت از خود ، قبیله را به سمت یاد گیری
(فنون دفاعی) تشویق کرد تا همراه با اسلحه های موجود در آن زمان از
قسمتهای مختلف بدن نیز به عنوان ابزار تافعی و تهاجمی در نبرد های تن
به تن استفاده نمایند .
بعد ها طوائف (تای مونگ) بصورت یک ملت مستقل باهم متحد
گردیدند و در جنوب رودخانه مکونگ با تشکیل سرزمینی مستقل برای دفاع از
سرزمین و جلوگیری از تاخت و تاز دشمنان ، هنرهای دفاعی را ابداع نمودن بدین
وسیله هنر موی تای درحدود (2000 سال قبل از میلاد مسیح) در تایفه های
مختلف کشور تایلند به وجود آمد.
و روشها و تاکتیکها و استراتزها به شکل سیستماتیکی با سبک های
ویزه در کتاب های قوانین مبارزه ای (چوپاسارت chupasart) نوشته شدند ،و
تمام روشهای (قوانین) مبارزاتی درصحنه های نبرد بر آن پایه گنجانده شد.
منبع: کتاب قوانین و مقررات داوری موی تای
یا در جمله دیگر می توان گفت:
موای تای (به زبان تایلندی: มวยไทย)
به معنای بوکس تایلندی است و به همین جهت ( تای بوکس ) نیز خوانده
میشود. این رشتهٔ ورزشی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند، برمه، کامبوج و مالزی میباشد. موای تای ورزش ملی تایلند و یکی از مهم‌ترین سمبل‌های فرهنگی این کشور است. روز ۱۷ مارس در این کشور روز موای تای نامیده شده‌است.
تاریخ موای تای در ایران
محمد توحیدی ـ بنیانگذار موی تای
ایران ـ
درسال ۱۳۶۸ موای تای توسط آرجان محمد توحیدی به ایران آورده شد. او
دورهٔ آموزش ورزش رادر کشور هلند به پایان رسانده و به ایران مراجعت
نمودند و در سال ۱۳۷۳ به صورت رسمی از طرف فدراسیون ورزشهای رزمی به
رسمیت شناخته میشود و حالا هم تیم ملی موای تای به مسابقات
گوناگون اعزام میشود.
موی تای ورزشی است که مردم تایلند آن را به عنوان هنر رزمی
خود میدانند. کلمه muaiبصورت moo-ayi تلفظ میشود و به معنای مشتزنی است. در
دوران باستان زمانیکه هنوز گونههای پیشرفته هنرهای رزمی و سلاحهای سرد
اختراع نشده بود، مردم درجنگها فقط از شمشیر، چوب بلند و نیزه استفاده
میکردند. درآن زمان تایلندیها مجبوربودند تا با انواع غارتگران برای حفاظت
از سرزمینشان جدال کنند. دردوران sukotai هنر رزمی کرابی (شمشیر)، کرابونگ
(چوب بلند) به طور تخصصی به سربازان آموزش داده میشد تا قادر به دفاع از
حریم خود باشند.
موی تای یک سیستم دفاع شخصی است که میتوان آنرا
بدون سلاح ویا همراه با کرابی و کرابونگ آموزش دید. چون درقدیم ممکن بود که
در حین مبارزه، سلاح از دست جنگجویان بیفتد و آنگاه آنها مجبورمیشدند بدون
داشتن سلاح مبارزه کنند.
مویتای هنر استفاده از اعضای قدرتمند بدن ازجمله: سر، مشت،
آرنج، زانو وساق پا بعنوان سلاح برای صدمه زدن به مهاجمان است. مردم
معتقدند که مویتای یکی از قویترین و کشندهترین شیوههای مبارزه است. درحال
حاضر مویتای بعنوان گونهای از دفاع شخصی، سیستم تناسب اندام و مجموعه
برنامههای حرفهای ورزشی شناخته شده و در حال گسترش است. امروزه مسابقات
مویتای در سراسر دنیا با استفاده از دستکشهای مخصوص و قوانین استاندارد شده
در رینگها یا کلابهای ورزشی برگزار میشود.
هرانسانی میتواند فارغ از جنسیت و رده سنی، مویتای را آموزش
ببیند. کمترین سن آغاز مویتای تقریباً 7 سالگی است، اما سن موضوع خیلی با
اهمیتی نیست، مهم این است که مربی و استاد مویتای (kru muai) شما را بعنوان
هنرجو بپذیرد. داشتن روح پذیرا، ذهن آماده و هدف برای یادگیری مویتای، از
معیارهای مهم آغاز هنر رزمی است. امروزه هدف اصلی از آموزش مویتای در
کلاسها و باشگاهها، دفاع از خود است نه آسیبرساندن بر دیگری به همین دلیل
تکنیکهای مرگبار و خشن مویتای که آنرا Mae Mai Mauy Thai مینامند، دیگر
آموزش داده نمیشود و در مسابقات ممنوع است. مویتای نه تنها یک شیوه مبارزه
بلکه شیوهای برای زندگی است و آموزش تکنیکهای آن همراه با فراگیری فرهنگ و
آداب آن است. همانطور که مبارزان برجسته مویتای قبل ازآغاز رقابت مراسم
ویژهای را انجام میدهند. هیچکس با دیدن فیلمها و خواندن کتابهای این ورزش،
مویتای کار نمیشود و فراگیری آن منوط به داشتن یک مربی شایسته و متخصص در
زمینه ورزشی و فرهنگ مویتای است.
قوانین مسابقه
به غیر از داور وسط،هیئت داوران متشکل از سه قاضی است که در
پایان هر راند تصمیم خود را اعلام میکنند. امتیاز نهایی عدد 10 میباشد و
فایتری که امتیاز 10 را بگیرد، پیروز میدان خواهد بود.
فایترها نباید شلوار یا پیراهن به تن داشته باشند و در آغاز
مسابقه سربند مقدس (mongkon) پس از اجرای مراسم اولیه باید از سر باز شود.
استفاده از هرگونه پماد یا ماده گیاهی برروی بدن که باعث تحریک بویایی حریف
شود، ممنوع است. دستها نیز باید پوشیده از باند مخصوص و اندازه آن نباید
بیشتر از 12 یارد باشد همچنین پهنای آن نباید بیشتر از 12 اینچ باشد.
رقابت مویتای نباید بیش از 5 راند به طول بیانجامد. هرراند
دارای 3 دقیقه مبارزه و 2 دقیقه استراحت میباشد. فایترها باید قبل از
مبارزه بدون لباس وزنکشی شوند. مسابقات در 7 کلاس وزن برگزار میشود.
اولین کمپ دائمی مویتای در سال 1920 در بانکوگ تاسیس شد. در
همان زمان رقابتهای مویتای برگزار شد و فایترهای بسیاری از سراسر دنیا برای
مبارزه به تایلند آمدند.
دوران آلوتا دوران استفاده از گیاه کادچوک بود که برای محافظت
از انگشتان، به دور دست پیچیده میشد. استفاده از این محافظ به سرعت فراگیر
شد چرا که قویتر، سختتر و بهتر از دیگر محافظان دست بود. فایترها قبل از
مسابقه، پس از بستن دست خود با کادچوک آنرا در آب فرو میبردند. این کارباعث
میشد که کادچوک پس از خشک شدن به دست بچسبد و محکمتر شود و شدت آسیب دیدگی
حریف را بالاببرد. در اواخر سال 1920 در یک واقعه تراژیک، جیا کایمن بر
اثر اصابت ضربه مشت یکی از حریفان قدرتمند خود، در رینگ کشته شد. پس از این
واقعه استفاده ازکادچوک ممنوع و دستکش الزامی شد.
درسال 1928 سیستم ابتدایی ردهبندی از بوکس شرقی گرفته شد و در
نوامبر همان سال یک دوره رقابت دیگر با قوانین جدید برگزار شد و جمعی از
مردم برای دیدن این مسابقات حضور یافتند. در این دوره استفاده از محافظ
کشاله و بیضهبند نیز اجباری شد و این رقابت تا سال 1950 ادامه داشت که در
همین سالها دو ورزشگاه اختصاصی برای مسابقات مویتای بنا شد.
دهه طلایی موتای
درسال 1970 به دلیل اکران فیلمهای هنرهای رزمی آسیای شرقی
همانند بروسلی علاقه مردم به هنرهای رزمی مشرق زمین افزایش یافت و
باشگاههای متعدد موتای درآمریکا، آلمان، هلند و استرالیا افتتاح شد. امروزه
پس از گذشت 42 سال موتای یکی از محبوبترین ورزشهای رزمی و مسابقات آن یکی
از معتبرترین مسابقات جهان محسوب می شود.
*** نیاز انسان به ورزش برای چست؟
امروزه با توجه به پیشرفت علوم و فناوری، هر گونه تغییر جدید می تواند
آثار متفاوتی را در کلیه ابعاد زندگی فردی، اجتماعی و اقتصادی انسان به
وجود آورد.اما از این میان عواملی که در سلامت انسان تاثیرگذار است، از نقش
ویژه ای برخوردار می باشد. امروزه به دلیل گذر اپیدمیولوژیک یعنی جایگزینی
بیماری های غیرواگیردار به جای بیماری های واگیردار به دلیل کنترل عوامل
بیولوژیک از یک طرف و نقش رفتارهای ناهنجار بهداشتی و سبک زندگی و شیوه های
تغذیه در افزایش میزان بیماری های غیرواگیردار از طرف دیگر، لزوم تغییر
نگرش در مراقبت و بهداشت با هدف حفظ و ارتقای سلامتی ضروری است.با توجه به
موارد ذکر شده نقش بی تحرکی به عنوان یکی از عوامل اصلی در شیوع بیماری ها و
بروز مرگ، حائز اهمیت است.
با توجه به این که فعالیت فیزیکی مناسب می تواند تاثیر مهمی
در پیش گیری از بروز بیماری ها، عوارض آن ها و در نهایت مرگ و میر ناشی از
آن ها داشته باشد، بررسی متون و مقالات علمی در مورد ارتباط بیماری ها و
فعالیت فیزیکی گویای این مطلب است که ورزش پیاده روی دارای تاثیرات مفیدی
در زمینه پیش گیری از بیماری های مزمن و غیرواگیر است.در دنیای امروز پیاده
روی بهترین فعالیت و طبیعی ترین ورزش برای کسب آمادگی جسمانی و روانی است.
پیاده روی ورزش لذت بخش و کم خطری است که در دسترس همگان است و همه جا و
همه وقت امکان اجرای آن وجود دارد. در خصوص تاثیر ورزش پیاده روی در ایجاد و
ابقای سلامتی سوالاتی مطرح است که به آن پرداخته می شود.
چه نوع ورزش پیاده روی مفید و موثر است؟
فعالیت فیزیکی مناسب برای تقویت عضلات قلب و ریه و در کل
سلامتی، زمانی مفید و موثر می شود که بتواند سبب بروز تغییرات بیولوژیک
مفید در بدن انسان شود که از آن جمله می توان به افزایش تعداد ضربان تا شکل
سریع آن یعنی یک دوی نرم و سبک اشاره کرد.میزان پیاده روی می تواند از شکل
آرام یعنی راه رفتن متفاوت باشد. برنامه بر اساس میزان آمادگی جسمانی
افراد با هدف نهایی طی ۳ هزار و ۲۰۰ متر در مدت نیم ساعت و با افزایش ضربان
قلب ۱۲۰-۱۳۰ بار در دقیقه می تواند متفاوت باشد.
چه فوایدی از ورزش پیاده روی می توان انتظار داشت؟
بررسی متون و مقاله ها بیانگر آثار بسیار مفید و متعدد ورزش
پیاده روی بر سلامت انسان از ابعاد مختلف است که برای آگاهی بیشتر در مورد
این آثار سودمند در زمینه پیش گیری و کنترل بیماری ها می توان به موارد زیر
اشاره کرد: کاهش روند پوکی استخوان به ویژه در زنان، کنترل اختلالات چربی
خون، کنترل فشار خون، کاهش عوارض چاقی و درمان آن، کنترل دیابت و کاهش بروز
ابتلا به دیابت تیپ ۲ (مرض قند)، پیشگیری از آترواسکلروزیس عروق کرونری
(تصلب شرایین)، کاهش عوارض بیماری های مفصلی و استئوارتریت ها (آرتروز)،
کاهش عوارض حاملگی، تقویت سیستم ایمنی بدن، تقویت وضعیت تنفسی،کاهش علایم
بیماری های روده ای، تقویت روانی افراد با کاهش استرس، بی خوابی و اضطراب،
تقویت و ایجاد حس شادابی، پیش گیری و درمان اعتیاد. با توجه به مطالب مذکور
و سهولت انجام ورزش پیاده روی و آثار گسترده آن در ارتقای سلامت فرد و
جامعه، این مقوله از ورزش نیازمند توجه ویژه ای در برنامه ریزی های بهداشتی
است و قدر مسلم گستردگی موضوع، لزوم مشارکت و هماهنگی بین بخشی و مردمی را
هم در زمینه برنامه ریزی و هم در اجرای برنامه های جامع می طلبد، به ویژه
بعد هماهنگی بین بخشی در حفظ و ارتقای سلامتی افراد جامعه از طریق ترویج
فرهنگ پیاده روی گامی در توانمندسازی مردم و جامعه و به عبارت دیگر ارتقای
سلامت محسوب می شود.
ورزش و درمان بیماری ها
ورزش های گوناگون علاوه بر آن که از بروز بسیاری از بیماری ها
جلوگیری می کند و نقش پیش گیری را به عهده دارد، همواره در درمان بسیاری
از بیماری ها موثر واقع می شود و یک نقش درمانی را از نظر علم پزشکی برعهده
می گیرد. بدین منظور توجه شما را به آثار درمانی ورزش در ارگان هایمختلف
بدن و بیماری های مربوط جلب می کنیم.
فشار خون بالا
با انجام ورزش های معمولی همراه با رژیم غذایی و استراحت
مناسب در یک سال می توان یک فشار خون ماکزیمم را از ۱۷ به حدود ۱۴ رسانید و
روشن است که ورزشکاران معمولا دچار عوارض فشار خون نمی شوند و ورزش حتی در
سنین ۸۰-۶۰ سالگی می تواند در متعادل نگه داشتن فشار خون سهیم باشد. زیرا
بر اثر ورزش، عروقی که در سطح بدن جریان دارد انبساط می یابد و فشار خون
سقوط می کند.ورزش پیاده روی و کوه نوردی به خوبی فشار خون بالا را متعادل
می سازد.
بیماران با دردهای قلبی (سکته)
انجام ورزش های سبک طبق آمارهای جهانی نه تنها انواع دردهای
قلبی پایدار و غیرپایدار را تسکین و کاهش می دهد بلکه سبب حل شدن لخته های
داخل خون شریانی قلب می شود و از بروز سکته های بعدی ممانعت می کند. هم
چنین ورزش های سبک مانع از رسوب پلاکت های چربی در داخل عروق کرونر قلب یا
عروق سایر نقاط بدن می شود و در پیش گیری بروز بیماری های قلبی عروقی
افرادی که یک بار به انفرکتوس مبتلا شده اند، دخیل است. امروزه ثابت شده
است که ورزش های مناسب در نزد افرادی که مبتلا به دیابت هستند و حتی
انسولین نیز تزریق می کنند بسیار مفید است و مقاومت بدن را در برابر عوارض
ناشی از این بیماری بیشتر می کند.
تاثیر ورزش در سرطان
ورزش سبب تقویت سیستم ایمنی در بیماران سرطانی می شود.
بنابرگزارش پژوهشگران کره ای، انجام حرکات ورزشی ساده می تواند سیستم ایمنی
بیمارانی را که به دلیل سرطان معده تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، تقویت
کند.مطالعه روی ۲۵ بیمار که تحت عمل جراحی خارج شدن تومورهای معده قرار
گرفته بودند، نشان داد عملکرد ایمنی بدن افراد که ۲ روز پس از عمل، انجام
حرکات ورزشی را اجرا کرده بودند، قوی تر از اشخاصی بود که ورزش نکرده
بودند. ۲ هفته پس از جراحی تعداد سلول های ضد سرطان در افرادی که ورزش کرده
بودند به نحو چشمگیری بیشتر از دیگران بود.سلول های ضد سرطان یا قاتل به
سلول های سرطانی حمله و به رفع عفونت کمک می کند. دکتر یانگ مونا وهمکارانش
از دانشگاه اینجو در شمی کویانگر، یک گروه ۱۷ نفره از بیماران را مورد
بررسی قرار دادند. این بیماران ۲ روز بعد از جراحی در حالی که روی تخت دراز
کشیده بودند انجام حرکات ساده ورزشی را آغاز کردند. هم چنین از زمانی که
قادر به راه رفتن بودند انجام حرکات ورزشی روی دوچرخه ثابت را به تعداد ۵
بار در هفته شروع کردند.
محققان به منظور بررسی تغییرات حاصله در تعداد سلول های قاتل
چندین نمونه خون از بیماران گرفتند. نتایج تحقیقات حاکی از آن بودکه هفته
اول پس از جراحی تعداد سلول های قاتل در هر گروه کاهش یافت. اما در هفته
دوم سلول های قاتل در بیمارانی که ورزش می کردند به وضعیت موفقیت آمیز اول
بازگشت. اما در افرادی که ورزش نمی کردند روند نزولی سلول ها هم چنان ادامه
داشت.البته به مرور زمان تعداد سلول های قاتل در تمامی این بیماران افزایش
پیدا کرد. به گفته دکتر مونا به دلیل این که ضعف سیستم ایمنی موجب تقویت
سلول های سرطانی می شود، انجام حرکات ورزشی برای تقویت سیستم ایمنی حائز
اهمیت است.
—————————— —————————–
معنی اصطلاحات موی تای
زندگی نامه تونی جا اسطوره موی تای جهان
تونی جا در 5 اکتوبر 1976 در منطقه ی سورین ولایت اسان (بین
مرز کامبوج و تایلند) به دنیا آمده است. وی از نژاد نسبتا کامبوجی است و
آنچه به جهان و جهانیان مشهور است اینکه تونی از خم سورین می باشد، (منطقه
ای که زمانی بخشی از کامبوج بوده و اکنون مربوط تایلند می باشد.) تونی
در یک منطقه ی روستایی بزرگ شده و از بدو آغاز نوجوانی به تماشای فیلمهای
جکی چن، بروسلی و جتلی علاقمند بود و هر وقت که فیلم نوی از جکی به بازار و
سینما عرضه می گردید، تونی مشتاقانه فاصله ی 200 کیلومتری را پیاده می
پیمود تا هنرهای رزمی جکی و جتلی را مشاهده کند و این چیزها جا را وادار می
نمود تا به تمرین و ورزش روی بیاورد. وی که 10 سال بیش نداشت در همان
ورزشگاه کوچک محلی خود شامل ورزش شد و تصمیم گرفته بود که هر طوری که می
شود باید روزی خود را در ردیف قهرمانان رزمنده و یا بالاتر از آنان ببیند.
تماشای مشتاقانه ی فیلمهای بروسلی به تونی آنقدر الهام بخش بود که وی را وا
می داشت تا بیش از پیش به تمرین و فعالیت آغاز کند. تونی نخست ورزش را
همراه با دوستان خود بچه های روستایی آغاز نمود. خانواده ی تونی نگهبان گله
ی فیل بود و پدرش زمین شالیکاری داشت که تونی روزانه روی آن تمرین می نمود
و تکنیکها و حرکات فیلمی جتلی را کلیشه نموده و زمانی که فیل ها را به شست
وشو می بردند، همین حرکات و چرخش را بالای پشت آنان کار میکرد. (چنانچه که
بخشی از زندگی دوران کودکی خود را در فیلم تام یوم گنگ به تصویر کشانده
است.تونی با دیدن اولین فیلم رزمی تایلندی (زندگی برای مرگ Born to Fight)
آنقدر در احساسات خود غرق شده بود که علاقه ی عجیبی در فیلم و فیلمسازی
پیدا کرده بود و به همین خاطر از پدر خود اجازه گرفت تا درین زمینه مصروف
کار و فعالیت شود. تونی بعد از اینکه در ولایت نزدیک دست خود (خان کین) سفر
نمود، آنجا به دنبال کسی بود تا بتواند رویاهای وی را به حقیقت تبدیل
نماید. تونی بعد از اینکه شخص مورد نظر خود را دریافت در سن 15 سالگی تحت
الحمایت یک قهرمان رزمی و کارگردان فیلم (پانا رتیکرای) مشغول به فعالیت شد
و به رهنمایی وی در یک مرکز ورزشی شامل شد. تونی تمرینات خود را به صورت
متداوم انجام می داد به خوبی استعداد رزمی خود را به پانا ثابت نمود و
اینطوری پانا به درخشندگی و بالندگی تونی پی برد. بعد از اینکه تونی در
گروه فیلمسازی پانا شامل شد منحیث یک بدل مشغول به کار شد و در کنارش به
تمرینات موی تای می پرداخت که خود را از یک بومی ترین پسر روستایی به یک
قهرمان رزمی تغییر داد.
زمانی که تونی جا به سن بیست سالگی رسیده بود، آموزش موی تای،بوکس تایلندی
از مکتب فارغ شد و پانا رتیکرای از او خواست تا در یک دانشگاه هنرهای رزمی
واقع در ولایت ساراکم شامل شود و در آنجا استعداد خود را رشد دهد. آموزش
محدود تکواندو، بوشیرو، جوفیستو، جیمناستیک، چوب و شمشیربازی در دوران مکتب
جا را فقد برای یک مرحله ی دیگری از ورزش آماده ساخته بود و او نیاز داشت
تا استعداد خود را بالاتر از آنچه آموخته بود انکشاف دهد. از آنجایی که
تونی خیلی خوب آموزش دیده بود و این با استعداد وی گره خورده بود و نیرویی
که او را به سوی موفقیت سوق میداد شوق و علاقمندی وی و تشویق دوست و رهنمای
خوب او رتیکرای بود.
وقتی تونی از دانشگاه فارغ شد، استعداد او هنرهای رزمی بومی مردم تایلند را به جهان معرفی می نمود و با ظاهر شدن در فیلماونگ
بک (2003) توانست خود را به مردم تایلند و جهان معرفی نماید. هنر و شهرت
او به خوبی از سرحد چین گذشت و جکی چن و جتلی را از جمله تماشاچیان پر
اشتیاق خود قرار داد. مهارت و توانایی او به حیث یک بازیگر به طور یکنواخت
در تلویزیون ها و سینماهای تایلند مورد تشویق قرار گرفت و فیلم وی سومین
فیلم برتر رزمی آسیا و هفتمین در جهان شناخته شد.
اولین دستاورد سینمایی تونی جا با Hi Chad شروع می شود که در آن یک پسر
نوجوان در جست وجوی زندگی آرام است و رنجها و مشکلاتی را درین مسیر متحمل
می شود. این در حالی بود که تونی 17 ساله شده بود. بعد از آن در سال 1994
در سن 18 سالگی در فیلم plook mun kuen ma kah 4 بازی کرد و به تعقیب آن در
سال 1997 در “جنگ خونین” (Mortal Kombat) در روی صحنه ظاهر شد اما شهرت
چندانی به چنگ نیاورد و تا سال 2001 بازیگری نکرد. تونی درین مدت به تمرین
موی تای پرداخت و خیلی از مسایل را آموخت. وی کشف نمود که در بدن انسان
حرکات گوناگونی و شگفتی موجود اند و خود آنرا تمرین و روی صحنه گذاشت.
(بدون اینکه از حرکات کامپیوتری کار بگیرد.) در سال 2001 با حضور در 2 فیلم
توانست خود را به کارگردانان تایلندی معرفی کند و مدار اعتبار کسب نماید و
در سال 2003 در بازی در اونگ بک توانست توانایی های خود را به اثبات
برساند. او در نقش تین در قالب یک جوان روستایی توانست هنرهای رزمی خود را
به دید عام بگذارد و نقطه ی عطفی برای خود در قالب بازیگری به چنگ آورد و
در آسیا همچنین در آمریکا و اروپا خود را مشهور کند.
مادامیکه که فیلم اونگ بک در اروپا از طرف یک تولید کننده ی پر آوازه ی
فیلم فرانسوی (لک بیسن) در سطح بین الملل پخش شد، تونی جا از طرف منتقدین
فیلم یگانه میراث بروسلی و جکی چن به هالیوود معرفی شد و اضافه از آن نمادی
از هنرهای رزمی موی تای و کوچیسای محسوب گردید.
منب s.pichak.net/thread16902.htmlfor
